III
Zoals zijn beelden laten zien
hoe toevallig en eenmalig de dingen zijn
het gezicht van een vader de rug van een vrouw
een stoel aan tafel – al die dingen
even zijn ze gezien een moment en ze zijn
al verleden en nog zijn ze zichtbaar
niet vast te houden en weg als een glimp van
wat was en wat is en ook dat niet
zo moet een gedicht zijn het moet iets zeggen
en dat niet zeggen en dat opnieuw zeggen
Rutger Kopland.